Woensdag 24 juli

Om vijf uur gaat de wekker en worden we wakker bij van der Valk. We zijn blij dat we gisteren al met de trein naar Schiphol zijn gereden. Vanwege de hitte hadden ze code rood afgegeven voor de treinen. Kans op vertragingen. Gelukkig hadden wij nergens last van en waren we zo bij het hotel. Na een kort nachtje staan we op en maken ons snel klaar voor het ontbijt. Dat is hier altijd super, dus daar nemen we uitgebreid de tijd voor. Het is een buffet met een zeer grote keuze voor fruit. Met mijn bord vol kan ik een winkeltje beginnen. Het is heerlijk. Jos gaat dapper voor het zware werk met aardappelkoekjes en kipnuggets. Het is maar waar je van houdt. Ik hamster een hele voorraad eten mee voor onderweg. Kan altijd van pas komen.

Om kwart voor zeven zitten we in de shuttle op weg naar het vliegveld. Nieuwsgierig naar de drukte. We zijn voorbereidt op het ergste! Daar aangekomen belandden we in een hele lange rij. We worden gewezen op de self-service check in en printen onze boardingpassen. Dan ontdekken we dat we in de verkeerde rij staan. Het was nogal onduidelijk waar de lange rij uit kwam. We lopen naar de juiste rij en daar staat helemaal niemand. Blij dat onze bagage weer gedumpt is. De stewardess wijst ons er op dat we het beste door kunnen lopen naar de douane, want het kan erg druk zijn. Als we boven aankomen mogen we door naar de korte rij, want onze bagage is “klein”. Dit keer hoeven we niks uit onze tassen te halen voor de security en binnen 5 minuten zijn we klaar. Binnen 20 minuten zijn we overal doorheen. Dat is verrassend snel. Hoe komen we onze 2 en een half uur door? Slapend? We vinden een mooi plekje waar ik gestrekt kan. Dus ja, ik heb even geslapen.

Om 9 uur lopen we naar de gate via een omweg. Na mijn dutje was ik niet zo scherp waardoor we verkeerd liepen en onnodig nog een keer door de douane zijn gegaan. Daardoor moesten we weer terug en nog een keer door de poortjes heen. Ik heb een bloedhekel aan die hokjes en kom er nu 3 tegen op 1 reis. Niet zo slim! Ruim op tijd komen we aan bij de gate. Het grootste gedeelte van de vlucht vindt plaats op de grond. Er staat anderhalf uur voor de eerste vlucht naar Londen en we brengen 3 kwartier door in de lucht. We vliegen over het centrum van Londen en kunnen alle bekende bezienswaardigheden zien. Zo leuk om dat te herkennen vanuit de lucht. Op London Heathrow moeten we van terminal 5 naar terminal 3. Dat is een behoorlijke busreis. Opnieuw moeten we door de security en douane. Bij de douane hebben we wat oponthoud. Onze tas moet gecontrolleerd worden, maar er zijn te weinig medewerkers. We moeten een behoorlijke tijd wachten. Dit keer kan dat in alle rust, want we hebben de tijd. Als we alle formaliteiten hebben gehad gaan we op zoek naar wat eten. We kopen heerlijke sandwiches bij de Pret a Manger. Een bekende keten in Engeland. Als we het willen opeten zien we dat we al naar de gate moeten. Anderhalf uur voordat we de lucht in gaan. Ze willen nog een keer zeker weten dat we met de juiste reden naar Amerika gaan. Wat is het toch fijn om een keer in alle rust over te stappen.

De ruimte in dit vliegtuig is nogal beperkt. Of dat nu komt door het oudere toestel of dat we gewend zijn om met iets meer comfort te vliegen weet ik niet. Een vrouw naast ons wil wisselen van plek met Jos die aan het gangpad zit zodat ze dichter bij haar dochter zit. Wij zien dat niet zitten vanwege Jos met zijn lange benen. Ze heeft een ander “slachtoffer” gevonden. Een man die langer en ook nog breder is dan Jos. Daar zit ik dan gesandwicht tussen twee grote mannen. Mijn ruimte is daardoor nog beperkter. De vlucht verloopt zonder al te veel turbulentie. De laatste 3 uur is even flink doorbijten. Ik ben er klaar mee en kan geen goede houding meer vinden. Het laatste stukje vliegen we over Miami en hebben goed zicht op de skyline met kust. Wat een plaatje! De landing verloopt met flink wat gehobbel. Eén keer vallen we een stukje naar beneden en hoor je een zacht gegil/schrik in het vliegtuig. We waren gewaarschuwd, maar het blijft toch gek. Het voelt hetzelfde aan als een schommelschip. 40 minuten eerder dan gepland komen we aan op Miami Airport.

Nu komt het beroerdste. Je denkt er te zijn en moet dan nog uren wachten om door de douane te komen. We belandden al vrij snel in een rij die uit komt bij automaten waarop je je gegevens moet invullen, vingerafdrukken maakt en een foto maakt. Ik sta er zelfs op met open ogen en een lach. Het is een wonder. Met het briefje worden we naar een rij geloodst en we kijken met grote ogen. Er staan maar 5 mensen voor ons te wachten. Kan dit? Zo snel? Nee, niet te enthousiast zijn. Straks komt er nog meer, maar nee hoor. Dit was alles. Binnen 20 minuten zijn we door de douane heen. Onze koffers zijn er nog niet eens. Daar moeten we nog een tijdje op wachten. We maken een hele wandeling over het vliegveld om uit te komen bij een tram die ons naar de autoverhuur maatschappij brengt. Ideaal. Ook daar is de rij kort en kunnen we op zoek naar onze auto. Dit keer kunnen we niet kiezen, maar de auto die voor ons klaar staat is prima. We hebben de kleinste auto en toch een giga kofferbak. Onvoorstelbaar. Ik zit helaas weer met m'n billen over de grond te schuren, maar dat is nu eenmaal zo in Amerka als je geen SUV huurt. Vanaf het vliegveld is het een paar minuten rijden naar het hotel. Het is zelfs zo kort rijden dat de navagitie pas door heeft waar we rijden als we al bij het hotel zijn.

Daar waar alles zo goed ging vandaag gaat het hier mis. Het hotel heeft problemen met de pinautomaat en we moeten veel geduld hebben voordat we onze kamersleutel krijgen. De kamer is niet heel denderend, maar dat maakt niet uit. We zijn zo moe dat we overal wel slapen. Het is daar nu nog te vroeg voor, we gaan nog even naar de receptie om koffie te drinken en noedels klaar te maken. We zitten buiten en om de 2 minuten komt er een vliegtuig over ons heen. Voor mijn gevoel kan ik ze aanraken als ik zou springen. Wat komen ze laag over en wat een verschrikkelijke herrie maakt dat. Als het eindelijk 9 uur is en we van onszelf mogen slapen krijg ik voor de 6^e keer een hikaanval. Dat duurt bij mij altijd een half uur. Het duurde dus nog even voordat ik daadwerkelijk in slaap viel.

Toen we berichten van het thuisfront kregen hadden we pas door hoeveel geluk wij hebben gehad dat we vandaag op onze bestemming zijn aangekomen. Onze vlucht vertrok om 10 uur en vanaf 1 uur was er een probleem met het tanken van de vliegtuigen. Honderden vluchten zijn geannuleerd en het was één grote chaos op Schiphol. Wat zijn wij enorm blij dat deze ellende ons bespaard is gebleven. Mag het ons ook één keer meezitten?