Oregon 2017
Bend - Welches
Er was zoveel leuks te doen in Bend dat we besloten hebben om Smith Rock state park te bezoeken op onze reisdag. Het was toch op de route en zo hadden we extra tijd over voor andere dingen in Bend. Smith Rock is gelegen in de woestijn. Om de wandelingen te maken gaat de wekker veel te vroeg zodat de temperatuur nog aangenaam is. Dit park staat namelijk erg hoog op mijn wensenlijstje. Als de wekker om vijf uur gaat valt het niet mee om ook echt het bed uit te komen. Met veel pijn en moeite stappen we er uit en doen we een poging om ons klaar te maken en onze inmiddels grote verzameling spullen in te pakken. Als we de deur van de hotelkamer openen komt er een enorme kou op ons af. Dat het zo erg zou afkoelen hadden we ook niet verwacht. Straks staan we nog te verkleumen in het park. Dat is niet de bedoeling.
Om half acht staan we op de parkeerplaats van het park. De zon schijnt op de grote rotsen waardoor ze prachtige kleuren krijgen. Wij vinden het voor dit tijdstip al best druk in het park. We zien overal woestijnkonijntjes rondhuppelen. Ze zijn denk ik nog kleiner dan Pippi. Zo enorm schattig. We zijn goed voorbereid met een boekje met wandelingen en kiezer er één uit. Inmiddels is het in de zon al heerlijk warm en gaat het vest al snel uit. We lopen de canyon trail naar de rivier toe. Dit is een pad dat zeer steil naar beneden gaat. Onderweg hebben we uitzicht op de rotsformaties waar de bergbeklimmers de weg ook naar toe gevonden hebben. Als enorm kleine stipjes hangen ze aan de rotsen.
Als we de rivier over gestoken zijn zien we bij de waterkant een ree lopen die de rivier over steekt. We lopen langs het water over een redelijk vlak pad. We kijken onze ogen uit. Het lijkt alsof de rotsen uit het niets midden in de woestijn staan. Van verre zagen we ze al staan. Als je dicht bij de rotsen staat zie je ook uit hoeveel kleuren ze bestaan. Mijn buik vond het weer tijd om te protesteren. Gelukkig is hier zelfs midden in de natuur om de zoveel meter een toilet en daar maak ik dankbaar gebruik van. Deze vakantie is het mij goed gelukt om over mijn poepdozen angst te komen. We blijven een tijd in de buurt van de toiletten en merken dat het steeds drukker wordt. We lopen weer een stukje verder en zien wat zwemmen in het water. Het is te klein voor een bever. Grote kans dat het een otter is geweest. De hele route langs de rivier is te lang dus na een tijdje keren we om. Het begint al warm te worden en we moeten ook terug naar boven. Als we terug lopen zien we nog een ree lopen. Onderweg horen en zien we verschillende vogels. Er vliegen hoog boven ons hoofd een aantal roofvogels.
Als we terug komen bij de parkeerplaats zijn we oververhit. Dit is de reden waarom we zo vroeg uit ons bed zijn gekomen. Het is niet alleen erg warm geworden, maar ook gigantisch druk. Elke parkeerplaats is bezet en dat op een doordeweekse dag. De toeristinfo is zelfs gesloten. We rijden een klein stukje verder naar een ander uitzichtpunt en lopen daar een korte route naar de rivier. Ook dit is weer een behoorlijke afdaling. In de verte zien we weer reeën staan. Om ons heen schieten de konijntjes en eekhoorntjes heen en weer. Moe maar voldaan komen we terug bij de auto. Nu moeten we een flink stuk rijden. We hadden nog een aantal plekken waar we wilden stoppen, die slaan we over. De benen hebben geen zin meer en we willen nog graag door naar Shaniko.
Jos doet zijn ogen dicht terwijl ik aan het rijden ben en het landschap steeds meer zie veranderen. Al het groen verdwijnt en veranderd in geel. De bergen worden hoge heuvels. Het gekke is dat je midden in de woestijn nog steeds zicht hebt op één berg met sneeuw. Dat is toch wel heel gek.
We hebben van het wandelen grote trek gekregen en stoppen bij de Subway. Het lukt ons deze keer om allebei een sandwich op te eten! De reis gaat verder door het mooie landschap en de temperatuur stijgt naar uiteindelijk 91 graden. Onderweg zijn helaas weinig tot geen uitzichtpunten waardoor we dit mooie landschap nauwelijks hebben kunnen vastleggen. Als we eindelijk een parkeerplaats vinden komen we op een bijzondere te staan. Er komen twee politiewagens aan en op een andere plek wordt er een baby over gedragen van vrouw naar man.
Eindelijk komen we aan bij Shaniko, een verlaten stadje in de woestijn. We hebben wel eens mooiere gezien, maar het is zeker een bezoek waard. Alles wat nog bestaat is vandaag gesloten. Er staat een oud hotel, diverse gekleurde wild west gebouwtjes en vooral heel veel oude voortuigen en een heel schattig kerkje dat van binnen totaal niet schattig is. Er is een museum waar je zo naar binnen kan met voertuigen, een ander museum gaat over de stad zelf en een gevangenis. Bij het enige winkeltje dat geopend is kopen we een ijsje. Ze hebben hier zoveel lekker ijs.
De rit naar ons onderkomen duurt nog bijna twee uur we rijden voornamelijk aan één stuk door. Van het ene op het andere moment is de woestijn opeens weg en rijden we de bossen in. De temperatuur daalt ook gelijk. Onderweg hebben we al zicht op Mount Hood. We komen aan bij Mt. Hood VIllage & RV Park. Onze yurt is nog kleiner en schattiger dan ik had verwacht. Als we naar binnen turen vragen we ons af waar het bed is. Er staat alleen een bank en een tafel met stoelen. Blijkt het een bed-bank te zijn. Als dat maar lekker slaapt. Het oogt enorm klein. We hebben een mooi koepelraam zonder gordijn. Daarna inspecteren we het sanitair gebouw en komen teleurgesteld naar buiten. Het is overal zo goed geregeld in Amerika, maar op deze camping niet. Alles is kapot en niet al te schoon. Wc's die verstopt zijn en deuren die niet op slot kunnen. De douches zien er al even onaantrekkelijk uit. In dit land zijn ze dol op deuren met spleten en kieren. Als ik aan het douchen ben kan iedereen mij poedeltjenaakt zien. Daar moeten we nog een oplossing voor vinden. We zijn benieuwd hoe onze nacht gaat worden.