Om half tien ben ik naar bed gegaan en ik heb geslapen tot acht uur. Daar was ik aan toe. Ik was zo diep in slaap dat ik geen eens gemerkt heb dat kinderen naast ons de kamer aan het afbreken waren. Het is vandaag een stralende dag. Wij maken een motelwaardig ontbijt. We warmen een broodje met kaas en bacon op in de magnetron. Ik slacht de meloen die zo groot is dat de helft een hele bak fruit voor ons tweeën is. Na het ontbijt krijg ik flinke krampen en duik het bed weer in. Ik blijf er een uurtje liggen terwijl Jos al onze spullen bij elkaar raapt. Om elf uur moeten we de kamer verlaten en gaat het gelukkig ook weer beter met mijn buik. We maken een strandwandeling. Het is eb en het strand is nu heel breed. Het water is lauw en geeft een beetje verkoeling. Dat is hard nodig, want het is vandaag heel heet. Het is heerlijk om lekker door de zee te lopen. De oostkust is duidelijk anders dan de westkust. Aan de westkust zijn de strander witter, minder hoogbouw, veel schelpen en op dit moment zeewier. Voor schelpen zoeken moet je hier niet zijn, maar het strand blijft aantrekkelijk. Met ons zijn er velen die dat ook vinden. Het is behoorlijk druk op het strand. De kracht van de zee merk je al goed in het ondiepe water. Het trekt hard aan je benen. Als je naar beneden kijkt als het water terug trekt terwijl je loopt raken je hersens in de war.

Na een niet al te lange strandwandeling zijn we wel toe aan een ijsje. Om de hoek van ons motel is een ijswinkel. Ondanks de korte afstand is het flink afzien en druipt het zweet over ons voorhoofd. Hebben we zoveel moeite gedaan voor niets. De winkel gaat pas open om twaalf uur. We hebben geen zin om te wachten en gaan alvast op weg naar Orlando. We snappen nu waarom we het vandaag nog warmer hebben dan anders. Het is vandaag 38 graden. Die drie graden maken wel degelijk verschil. Door de hitte zijn we allebei wat chagrijnig en raken snel geïrriteerd. Het nadenken verloopt ook niet meer zo goed waardoor we domme dingen doen en overal tegenaan stoten. We doen onderweg nog een paar pogingen om een ijsje te scoren, maar dat zit ook niet meer in. We geven het op en rijden verder naar Orlando. Dan komen we een Baskin Robbins tegen. Een keten die ijs verkoopt. Precies wat we nodig hebben. Ze hebben ook butter pecan ijs. De smaak die ik nog wil eten voordat we naar huis gaan. We delen samen een bakje met 2 bollen. Ik schrik me rot als ik zie hoe groot de bol is. Dit is zelfs voor twee aan de grote kant. Het is zo'n maaltijd dat we de lunch overslaan.

Of je nu linksom of rechtsom naar Orlando gaat. Je komt altijd in de file terecht. De navigatie blijft dan ook aan één stuk door ratelen dat er vertraging op onze route is, wegwerkzaamheden zijn en ze is zelfs zo van slag dat ze ons adviseert om te keren. Volgens mevrouw rijden we tegen het verkeer in. Gelukkig is dat niet het geval. Wel fijn om te weten dat de navigatie zelfs dat nog in de gaten houdt. De vertraging valt enorm mee en om half drie komen we aan bij ons hotel. We kunnen al inchecken en hebben een ruime kamer op de begane grond met zicht op het zwembad. Er is regen onderweg dus we plonzen snel het zwembad in. Scheelt weer een keer insmeren. En ook hier rent iedereen snel het zwembad uit als het gaat regenen. Mensen jullie zijn al nat! Het bad is zo goed als leeg en wij genieten wel van het zwemmen in de stromende regen. Als de eerste onweerklap valt gaan we er snel uit. Achteraf gezien was het niet nodig geweest, want meer dan dat was het eigenlijk niet. We genieten van een kopje koffie op de kamer. We drinken hier alleen koffie bij 'slecht' weer. Het is inmiddels al tijd om onze maag te vullen. Op loopafstand zitten een paar restaurantjes. Wij willen graag spareribs eten en komen uit bij Ponderosa. Als we er aankomen snappen we er niks van. Nog voordat je het restaurant in gaat moet je al je eten bestellen en er staat een buffet. Het is een nogal bijzondere manier van uit eten gaan. Wij vertrouwen er niet op dat de ribs lekker genoeg zijn en gaan met de auto naar Longhorn. Daar is het druk en moeten we even wachten voordat we aan tafel kunnen. Het is een mooi restaurant met een western thema. Het is een echt steak restaurant waar ze ook spareribs serveren. Als voorafje krijg je gratis brood. Dat is zo heerlijk met gezouten boter dat we onze vingers er bij af likken. Dit brood smaakt naar thuis en bevat vezels. De ribs zijn groot en worden geserveerd met patatjes en een maiskolf. Ik ben gek op een hele kolf, maar het eet zo verschrikkelijk lastig. Het smaakt heerlijk en zullen deze keten onthouden voor een volgende reis.

Terug in de kamer willen we een potje Donkey Kong spelen. Dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Voor het eerst hebben we problemen om het aan te sluiten. Mijn handige ICT'er gaat met zijn engelen geduld aan de slag. Kabels loshalen, dingen ontgrendelen, googelen. Een half uur later is het gelukt. Ik had de hoop al lang opgegeven. We spelen een paar potjes en gaan om kwart voor negen naar de Walmart die ook op loopafstand is. Geen idee wat er zo speciaal is aan deze Walmart, maar het is topdrukte. De hele parkeerplaat is vol en die is belachelijk groot. Alle winkelwagentjes zijn in gebruik. Het is net een mierennest. Ondertussen zijn ze ook nog druk bezig om de schappen te vullen. Het is één grote opstopping. Het is een chaos in de winkel. Dit keer geen fun shoppen, maar doelgericht boodschappen halen. Het ergste komt bij de kassa. Alle kassa's zijn open en de rijen enorm. Ook bij de zelfscan kassa is een rij van hier tot Tokyo. De rijen hebben hier wel wat weg van die van pretparken. We doen er een uur over om een paar boodschappen op te halen. Ik mag hopen dat dit uitzonderlijk is. Om tien uur zijn we terug op de kamer. De energie is op. We mogen bijna naar bed. Morgen is onze laatste volledige dag in Florida. Stiekem hopen we op iets minder mooi weer dan vandaag.