Zijn we net gewend aan het tijdsverschil, worden we alsnog gestoord in onze nachtrust. Midden in de nacht gaat de wekkerradio af (die geen ontvangst heeft). Ik was zo diep in slaap dat ik geen idee had waar ik was. Het geluid was zo hard dat ik dacht dat het een brandalarm was en ik moest rennen voor mijn leven. Het duurde lang voordat de schrik voorbij was en ik weer verder kon slapen.
Het was gisteren zo'n lange dag dat we wel wat rust konden gebruiken en de tijd nemen om ons klaar te maken voor vandaag. Het bij elkaar gesprokkelde ontbijt eten we op bij het zwembad. Er zit niemand en het is nu nog aangenaam in de zon. De ibissen en pelikanen vliegen voorbij. Als alle spullen gepakt zijn gaan we op huwelijksreis. Gisteren waren we drie jaar getrouwd en daarna gingen we op huwelijksreis. Dus vandaag gaan we naar Honeymoon Island. Ja, zo heet het echt. Zonder file is het een half uurtje rijden. We rijden naar de parkeerplaats van de Osprey Trail een 2.2 mijl lange wandelroute. Tijdens het aantrekken van de wandelschoenen zien we twee zwarte gieren in de boom zitten die heel graag het jong van de Osprey willen opeten die dichtbij op zijn net zit. Als we aan de route beginnen worden we aangesproken door Amerikanen die vertellen dat er na 40 feet uilen in de boom zitten. Wij hebben werkelijk geen idee hoeveel een feet is. We speuren alle bomen af en vinden de uilen. Het zouden jonge uilen moeten zijn, maar dit zijn twee gigantische uilen (great horned owls). Wat prachtig om zulke uilen in het wild te mogen zien. We nemen de tijd om ze vast te leggen, maar hun hoofd willen ze maar niet omhoog houden. Nu is het een grote harige bol zonder hoofd.
Ondanks de beschutting van de bomen zijn we behoorlijk oververhit. Al het luie zweet komt er vandaag wel uit. We horen continue het geluid van Ospreys en andere kleine vogels. Op een bord staat aangegeven dat Bald Eagles een nest zouden hebben met locatie er bij. Jos wil deze vogel zo graag zien, maar hij lijkt niet thuis te zijn. Halverwege de route gaan we over op de Pelican Trail in de hoop wat pelikanen te zien zwemmen of zien zitten. Ze vliegen continue over ons heen, maar geen één wil stil zitten. Pelikanen zien we niet, maar (misschien nog wel veel leuker) we zien een schildpad. Wij wisten niet dat een schildpad zo snel kon lopen. We hebben hem goed bestudeerd en worden later op de route verrast door nog 4 schildpadden. Nog één keer lopen we langs de uilen die zich nu veel beter laten zien. Iedereen op de route heeft het over de uilen. De meeste gewapend met grote camera.
We zijn toe aan wat verkoeling en zoeken een mooi plekje op voor onze picknick waarna we ons verplaatsen naar het strand. Het is echt een strand als uit een plaatjesboek. Heel helder water met prachtig wit strand dat vol ligt met schelpen. We hebben weer hetzelfde probleem met de parasol. Echt relax en comfortabel op het strand zitten zit er niet bij. Onrustig als ik ben ga ik een strandwandeling maken. Jos vermaakt zich wel met zijn boek. Al vrij snel kom ik zo enthousiast als een klein kind terug bij Jos met mijn vondst van de dag. Een reuze schelp van wel 10 centimeter! Met de voeten in de zee en de wind erbij is het hier een stuk aangenamer dan in het bos. Met een verzameling van schelpen kom ik opnieuw terug bij Jos. Hij zit vastgeklamd aan de parasol en kan niet meer fijn zitten. We pakken ons hoopje op en maken samen nog een strandwandeling voordat we weer terug gaan naar het hotel. Jos zijn broekzakken zijn inmiddels afgeladen met mooie schelpen. Hopelijk overleven ze de reis. Als we de spullen in de auto zetten ziet Jos een Bald Eagle voorbij vliegen. Wat een mooie honeymoon was dat.