West Canada 2019

Jasper - Wells Gray

We hebben genachtbraakt. Tijdens de boottocht gisteren hoorden we dat het in Jasper heel donker is tussen 1 en 3 's nachts en er de juiste omstandigheden zijn om het noorderlicht te zien. Mama is om één uur, twee uur en drie uur er uit geweest en ik om twee uur. Vanuit mijn raam kon ik niet veel zien dus heb ik mijn fleece aangetrokken en ben ik naar buiten gegaan. Het hele hostel was uitgestorven op de nachtreceptioniste na. Wat heeft zij een lange en saaie nacht. De sterren waren prachtig, helaas geen noorderlicht te bekennen. Het was het proberen waard.

Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Het is nu wel erg druk in de keuken. Er is een grote groep die de hele keuken terroriseert. Het duurt daardoor nog iets langer voordat we klaar zijn met het eten. Het is al half tien als we de auto in stappen. Al vrij snel rijden de we grens over met British Columbia en kan de klok een uur achteruit. Dat komt ons goed uit vandaag. We hebben een lange reisdag van vier uur voor de boeg. We rijden Mount Robson Regional Park binnen met stralend mooi weer. Voor het eerst deze vakantie dat de dag al helder begon. We lopen naar de Overlander Falls. Het is vanaf de snelweg nog een behoorlijk stukje naar beneden wandelen. De waterval is mooi, niet heel indrukwekkend. Ook bij het bezoekerscentrum maken wen een stop om te genieten van het uitzicht op de besneeuwde Mount Robson. Er moet nog een prachtige wandeling zijn naar Kinney Lake. Het is 4km enkele reis. Als we de hele vakantie nog niet gewandeld hadden zouden we het graag doen. Voor nu is het te veel. Het land is groot en er is zoveel te doen dat er keuzes gemaakt moeten worden. We hebben al zoveel moois gezien met prachtig weer. We stoppen onderweg nog een aantal keren om springende zalmen te spotten. De zalmentrek is begonnen, maar wij hebben ze nog niet gespot.

Na ruim twee uur rijden is het lunchtijd. We hebben een mooie picknickplaats gevonden. Het eten smaakt heerlijk. De warmte is alleen niet te harden. Het is mij even te veel en ik word even hondsberoerd. Ik zoek verkoeling in de schaduw en ben blij dat de poepdoos om de hoek staat. Ik neem even mijn rust in de schaduw en redelijk snel knap ik op. Geen idee waar dit zo snel vandaan kwam. We rijden een kilometer of tien verder naar Blue River Safari. Het is half twee en we moeten nog drie kwartier wachten voordat we mee kunnen met de boot. Het is een rustige dag en daardoor krijgen we een gratis activiteit aangeboden. We mogen twee uur het water op in plaat van 1 uur. Iets minder blij worden we als Joran twee Nederlanders spreekt die ook twee uur het water op zijn geweest en geen beer gezien hebben. Dat wilde ik nou net niet horen. Zie je wel. Die beren bestaan echt niet. Halverwege de bootreis stappen we over op een Jet Boat. Als echte Hollanders zijn we dol enthousiast. Zo wordt onze rustige dag toch nog behoorlijk vol met zo'n lange boottocht. We stappen aan boord van een catamaran kano. Het is een zelf in elkaar geknutselde boot. Wel stevig en veilig hoor! De boot is muisstil en onze gids Arne (een Belg) geeft ons instructies over hoe we ons moeten gedragen als we een beer zien. We kunnen even “oefenen” als we een Osprey zien. Uit enthousiasme ben je geneigd om te praten/schreeuwen/lachen en dat moet je juist niet doen. Beren worden al bang van mensenstemmen. Heel langzaam varen we over de rivier en speuren alle kanten af. Elke boomstam wordt aangezien voor een beer. Op het water is een klein briesje die er voor zorgt dat we nog net niet weg smelten in onze zwemvesten. Het platform waar we gaan aanmeren is al zichtbaar en nog steeds geen beer gezien. Een oplettende mede-passagier spot net op dat moment beren. Het is een moeder met twee jongen. We zijn op grote afstand, tegen de zon in lopen ze langs het water en ik zie ze niet. Ik maak mij grote zorgen. Ik wil ze ook zien! Langzaam komen we dichterbij. De beren storen zich niet aan onze komst en lopen rustig verder langs het water. Moederbeer voorop en de jongen huppelen er achter aan. We verbazen ons er over dat ze zo moeilijk te spotten zijn. Vanaf deze afstand lijken ze nog niet eens heel groot. We volgen ze en tijdje langs het water zodat iedereen ze goed kan zien en kan proberen vast te leggen. Dat is een hele uitdaging, want ze lopen snel en de boot wiebelt best wel. Wat zitten hier vijf gelukkige mensen. Na twee weken hebben we ein-de-lijk beren gezien. Ze bestaan! De beren gaan het bos in en binnen een paar stappen zijn ze niet meer zichtbaar. Het is dus best moeilijk om een beer te spotten van uit de auto. Het dier moet dan echt langs de kant staan wil je het kunnen zien. We meren halverwege de boottocht aan en wandelen in een paar minuten naar een mooie waterval. Het is flink zweten in onze zwemvesten. Daarna stappen we over op de jetboat. Dit is echt een boottochtje voor de fun. Deze boot is speciaal gemaakt voor het ondiepe water van de rivier. Het water staat nu extra laag, omdat het 's nachts vriest en de gletsjer dan niet smelt en dat de enige aanvoer is voor het water. Met behoorlijke snelheid scheren we over het water. Kunnen we even afkoelen. We gaan scherp door de bochten. Het lijkt net mario-kart waarbij je goed door de bochten moet driften. Lijkt me erg leuk om zo'n boot te besturen. In een half uurtje zijn we flink uitgewaaid en mogen we weer opwarmen aan boord van de catamaran. De beren laten zich niet nog een keer zien. We krijgen uitleg over de beren die we gezien hebben. Het waren bruine beer van een jaar of 6/7 met twee jongen van 9 maanden. Om vijf uur zijn we terug bij de auto. Wie goed kan lezen en kan rekenen ziet al dat dit veel meer is dan 2 uur. Heel leuk, maar we hebben nog een flinke reis voor de boeg. We moeten nog één uur rijden naar Clearwater en dan nog drie kwartier naar onze accommodatie. We genieten na van onze prachtige ervaring. Uit de bossen komt een zwart bolletje gerend. Ik schrik mij rot, want er steekt een beer over net voor onze auto. Ik moet hard remmen (we rijden 100km) om het dier te ontwijken. Mijn hart zit in mijn keel en ik geniet nou niet bepaald van deze ervaring. Dat was ook een hele bijzondere ervaring die ik hopelijk niet nog een keer mee maak. Na onze les over beren kunnen we nu wel inschatten dat het een bruine beer was een ongeveer anderhalf jaar.

In Clearwater doen we boodschappen voor de komende twee dagen. We zitten opnieuw in the middle of nowhere en moeten genoeg eten/drinken bij ons hebben. Zo snel mogelijk doen we alle inkopen. Het is al zes uur geweest en we moeten nog een heel stuk rijden. De zon gaat al bijna onder en in het donker rijden wil je hier ook niet. Om zeven uur zijn we bij ons huisje aan gekomen. Ik duik de keuken in om het eten te maken. In korte tijd tover ik een heerlijke pasta op tafel. Daarna gelijk door naar bed. De dag was eigenlijk te lang, maar wie had dan ook gedacht dat we zo lang op safari zouden gaan.