Wat heb ik vannacht vast geslapen. Als Jos naast mijn bed staat om mij wakker te maken schrik ik mij kapot. Ik was heel ver weg en loop het eerste uur rond als een zombie. We doen ons best om op tijd te vertrekken naar Lake Apopka, maar moeten eerst nog een ontbijt scoren. Jos wil heel graag een breakfast muffin proberen en die kunnen wij bij Dunkin halen. Dit zit op onze route. Hoe kan het ook anders met duizenden vestigingen. Ze zijn er net zoveel als de grote goudgele M. Het is druk bij de Dunkin en moeten even geduld hebben voordat we ons ontbijt krijgen. Jos heeft een kalkoen, worst, ei muffin en ik iets wat op een croissantje moet lijken met worst, ei en kaas. Het is een veredelde hamburger. Leuk om geprobeerd te hebben, maar we houden het liever bij deze ene keer.

Van onze vorige reis in Florida hebben we geleerd dat het loont om in Orlando gebruik te maken van de tolwegen. Dat voorkomt een hoop vertraging. Het rijdt heerlijk door naar Lake Apopka waar we om tien uur aan komen. We gaan de wildlife drive rijden die we vorig jaar ook hebben gereden. Dit leek ons de meest eenvoudige manier om nog wat dieren te spotten. Het is veel te heet om te wandelen. Het zal zeker niet kunnen tippen aan vorig jaar. In de zomer zoeken de dieren net als ons ook de koelere plekken op en hoeven niet meer te zonnebaden. Desondanks zien we toch veel dieren. Binnen de eerste 100 meter zien we al een alligator. Boffen wij even. Het stikt van de watervogels. Bomen vol met aalscholvers. Ze zijn zo leuk als ze hun vleugels drogen in de zon. De great blue heron die voor ons zeer normaal is komt hier ook veel voor. De witte reigers komen graag samen in bomen. Als we even uitstappen zit er heel dicht aan de kant een hele grote alligator. Het water zit dit keer vol met groene waterplanten. Je zou er een winkel kunnen beginnen. Doordat al het water zo vol zit is het een extra uitdaging om alligators te spotten. De watervogels maken dankbaar gebruik van het tapijt en lopen vrolijk heen en weer. Vooral het waterkipje met rode snavel vind ik erg leuk. De natuur is hier prachtig met wetlands, kanalen, meren en weilanden. De Ospreys leven hier ook met grote aantallen en zijn dol op de stroomkabels. Blijkbaar zit dat lekker hoog en hebben ze daar goed overzicht. We stappen uit en lopen een klein stukje naar een uitzichtpunt. Een grote witte reiger zit op het hek en vliegt snel weg als wij dichterbij komen. We hebben zicht op een klein meertje dat vol zit met alligators. Een vriendelijke Amerikaan wijst ons op een red shoulderd hawk die zich goed verstopt heeft in een boom. Het was een klein stukje lopen, maar het zorgt ervoor dat we de rest van de autorit oververhit zijn. We genieten van alle dieren die we zien, maar gaan niet meer te vaak er uit, we doen de raampjes wel open. De airco draait op volle touren en toch lukt het niet om het echt aangenaam te krijgen in de auto. De witte reigertjes staan opgesteld in een rij. Om de 100 meter staat er één. Deze hebben een leuke oranje kuif. We hebben een hoop alligators gezien, maar vooral kleintjes. Geen idee waar alle grote gebleven zijn. We spotten zelf ook nog een red shoulderd hawk die geen zin heeft om gefotografeerd te worden. Een verdwaalde zwarte ibis loopt er ook nog rond. Volgens mij horen die hier niet te zitten. Aan het eind van de route zien we een swallow tailed kite. Deze hebben we al vaker onderweg gezien. Goed te herkennen vanwege zijn kenmerkende staart. Dit keer cirkelt hij mooi laag over de weg heen zodat wij hem goed kunnen bestuderen. Vastleggen is een ander verhaal. We zijn ruim anderhalf uur onderweg geweest en hebben enorm genoten van de tocht. Op de terugweg gaan we lunchen bij Sweet Tomatoes. Een heerlijk salade buffet. Per persoon nemen we twee borden die we vol stampen. Normaal kijken wij onze ogen uit hoe anderen hun borden zo vol kunnen scheppen. Dit keer worden wij bewonderd. De Amerikanen achter ons vinden wel dat we erg langzaam zijn. De ogen bleken ook groter dan de maag te zijn. Ik krijg niet alles op. We kunnen het niet laten om ook even bij de rest van het buffet te kijken. Ze hebben een hele rij met soepen staan. Daar vinden wij het veel te warm voor. Ook hier hebben ze heerlijk volkoren brood. Als beleg is er honingboter. Erg lekker! Als toetje nemen we softijs met caramelsaus. Dit is zo zoet dat de gaatjes gelijk in mijn tanden vallen. Zal de tandarts blij mee zijn.

Om half twee komen we aan bij het hotel. Bij de ingang staat een huisje waar beveiliging in zit. Eén dame probeert haar werk zo leuk mogelijk te maken en zit de hele dag met een papiertje voor haar met de tekst: Smile, you are beautifull. Ik weet dat inmiddels en nog voor we aankomen begin ik driftig te zwaaien en te lachen van oor tot oor. We moeten er allebei enorm om lachen. Van alle temperatuur verschillen heb ik barstende hoofdpijn gekregen. Ik neem een paracetamol en ga op bed liggen. De hoofdpijn neemt af, maar ik krijg er krampen voor terug. Gelukkig is het na een uur weer te doen en gaan we lekker zwemmen. De zon heeft plaats gemaakt voor donkere wolken en regen. We zijn wederom de enige in het zwembad. Laat die regen maar aanhouden hoor. Het enige wat ontbreekt zijn ruitenwissers. De harde druppels plonzen zo hard in het zwembad dat ze terug kaatsen en in onze ogen terecht komen. Nu de zon weg is heb ik ook de kans om te regenbaden. Bevalt veel beter dan zonnebaden. Al is dat dan wel een beetje erg koud. Snel weer opwarmen in het zwembad. We drinken nog een bakje koffie op de kamer en gaan daarna opnieuw het water in. Om zes uur lopen we naar Sakura Asian Restaurant. Het is 10 minuten lopen. Zonder zon is dat prima te doen. Het restaurant ziet er van buiten en binnen niet uit, maar het eten is er fantastisch. We bestellen eerst summer rolls met garnalen en als hoofgerecht tonijn met groente en rijst. De tonijn is perfect gegaard. Wat ben ik dol op dit soort restaurantjes. We slaan een toetje over. Voor ons geen gefrituurd ijs of gefrituurde cheesecake.

Na het eten is het tijd voor de grote reorganisatie. We moeten al onze spullen over zien te pakken in twee koffers en een paar kleine tasjes. Het is een heel gedoe en ik heb er echt een hekel aan. Het grootste gedeelte zit in de koffers en het lijkt er op dat het gaat passen. Op onze laatste dag willen we nog zoveel mogelijk genieten dus onze avond is nog lang. We rijden langs de KrispyKreme waar we een heerlijke donut scoren. We krijgen een donut bakkersmuts op. Die zetten we natuurlijk wel op. Zo jammer dat niemand ons voorbeeld volgt. Vol verwondering kijken we naar het proces van deeg naar donut. Alleen dat maakt al dat deze keten veel leuker is dan concurrent Dunkin. De reis gaat verder naar Congo River Golf. Vorig jaar vonden wij dit de leukste golfbaan. Het is net gaan regenen, maar zoals jullie inmiddels wel weten houdt ons dat niet tegen. Ik hoop zelfs dat het harder gaat regenen, want je kan dan poncho's lenen. Hoe leuk is dat. Lijkt mij wel een grappig gezicht. Het is nu een graad of 29 en een stuk beter golf weer dan 35 graden met volop zon. Het golfen gaat niet helemaal volgens plan. Op de tweede baan lukt het Jos al om de bal in het water te slaan. Jos rent er achter aan en kan met zijn lange armen nog net de bal er uit hengelen. De bal belandt zo vaak buiten de baan dat we meer in de bosjes aan het zoeken zijn dan op de golfbaan aan het spelen zijn. Het lukt mij ook één keer om mijn bal in de bosjes te slaan. Het is even zoeken en vol trots laat Jos zien dat hij de bal gevonden heeft. Dat is mijn bal niet! Ik had geen roze. Mijn balletje ligt er naast en zo hebben we opeens drie ballen. Hebben we mooi één souvenir. Op de laatste baan moeten we door het water heen slaan en krijg ik tot mijn verrassing nog een extra bal er bij. Zo raak je eerst al je ballen kwijt en eindig je met vier ballen. Het was erg vermakelijk. Ik wil toch nog even vermelden dat ik dik gewonnen heb van Jos. We rijden terug naar het hotel en vermaken ons nog even voordat we gaan slapen. Ons laatste nachtje in de USA.