Gisteren was zo'n mooie dag dat we besluiten om vroeg op te staan zodat we nog een keer over de hangbruggen kunnen lopen. Dat doen we samen met een paar groepsgenoten (Helma, Marleen en Annemiek) Nog voordat we op de bruggen zijn zien we een wenkbrauw mot mot.

Eenmaal op de burg zien we weer in de eerste grote boom guans. Dit keer samen met een groep apen. We lopen nog een stukje verder en zien een toekan. We doen alweer veel te lang over dit stuk dat we besluiten om langzaam terug te lopen. Helma is al iets eerder terug gelopen en staat te wachten op de brug. Op een paar meter afstand van haar steker wel 20 apen over. Ze lopen over de hangbrug heen. Wij mogen het spektakel ook van dichtbij meemaken en zijn er helemaal stil van.

Vol enthousiasme haasten wij ons naar het ontbijt. Wij staan op tijd klaar voor de bus, maar onze chauffeur Manuel laat op zich wachten. Hij zou al om zeven uur de koffers en tassen op het dak laden, om acht uur is hij er nog niet. Hij heeft zich verslapen. Ik loop nog een rondje over het park en zie een toekan en twee wenkbrauw mot mots vliegen. Natuurlijk ook wel wat andere vogels zoals de kiskadee, maar die zijn hier net zo gewoon als voor ons de merel een huismus.

Driekwartier later dan gepland vertrekken we naar Rincon de la Vieja NP. De route er naar toe is ook veel langer dan verwacht. Om tien uur stappen we uit de bus. We lopen de Pailas trail. Een route van drie kilometer waar we een paar uur over mogen doen. Dat is wel prettig, want de warmte en vele traptreden zorgen ervoor dat mijn buik bepaalt dat ik niet te hard kan lopen. In een rustig tempo komen we er ook. Onderweg zien we modderpoelen en vooral veel stoom van geisers. Vele vlinders vliegen langs ons heen en we hebben het geluk om de morpho vlimder vast te leggen. De waterval die op de route ligt is enorm groot. Ondanks het droge seizoen is ook hier genoeg regen gevallen.

We stappen de bus in en stoppen opnieuw in Liberia. Het is lunchtijd en we kunnen een lading medicijnen inslaan bij de apotheek. We genieten enorm van een broodje bij de subway. Zelfs voor een niet brood eter is dat even enorm genieten. Dan moeten we nog drie uur rijden naar Monteverde met onderweg een plaspauze bij een café waar veel ara's voorkomen. Als we aankomen lopen is het alsof ze op ons aan het wachten waren. Helaas heeft niet de hele groep ze kunnen bewonderen. Het is immers geen dierentuin. Even later komt er nog een toekan aangevlogen.

Het laatste gedeelte van de route gaat flink heuvel op. We verlaten het warme en droge Guanacaste en gaan de bergen in. Het is jammer dat ik nergens percentages zie staan, want de hellingen zijn hier wel heel steil. Dat zie je niet vaak in Noorwegen of Oostenrijk. De uitzichten onderweg worden enorm mooi. We maken een fotostop en kunnen de golf van Nicoye zien. Doordat het al eind van de middag is en de zon onder gaat zijn de kleuren extra mooi. We overnachten in het centrum van Santa Elena in een klein hotel, Claro de Luna. Het heeft wat weg van villa kakelbont. Er zijn net genoeg kamers voor de hele groep. Ondanks de vertraging van vanochtend zijn we toch nog voor het donker bij het hotel.