Voor de tweede keer deze vakantie gaat de wekker belachelijk vroeg. Ik wil dolgraag terug naar Sanibel Island om bij laagtij en een aangenamere temperatuur schelpen te zoeken. Als we ontbeten hebben en de afwas in de vaatwasser willen zetten komt er een grote kakkerlak uit rennen. Hij rent snel weg en verstopt zich tussen de keukenkastjes. Die zien we nooit meer terug. Om kwart voor zeven rijden we weg. Het is nog donker buiten. We rijden in één keer door naar Blind Pass Beach. Dit is het laatste strand van Sanibel Island voordat je Captiva Island oprijdt. Op dit strand zou je grotere schelpen kunnen vinden en is het mogelijk ook rustig. Op dit tijdstip is het sowieso rustig. Welke gek gaat er dan ook om half acht 's ochtends naar het strand? Wij en een aantal vissers. We krijgen gezelschap van een groep pelikanen. Er staat een hele grote boom bij het strand die vol zit met pelikanen. Het is een grappig gezicht. Voor vandaag is er slecht(er) weer voorspeld en dat merken we. Het is een graad of 25 en de zon verstopt zich met regelmaat achter de wolken. Perfect weer voor een lange strandwandeling. Al snel lopen we over bergen vol met schelpen. Ik ga er bij zitten op zoek naar mooie schelpen. Als ik net roep dat ik vandaag iets spectaculairs hoop te vinden valt Jos zijn oog op een super grote schelp. Zo'n eenvoudige als je in Nederland ook kan vinden, maar dan in XL. Daarnaast ligt een minstens net zo grote kronkelschelp, zo noem ik ze maar. Mijn geluk kan niet op. Na 100 meter laten we alle mensen achter ons en is dit prachtige strand voor ons alleen. Wij vinden dit strand veel mooier dan Bowman's Beach waar we vorige week waren. Het is er heerlijk rustig, veel meer schelpen en mooie begroeiing langs de zee. Er groeit een apart soort boom die zijn poten in het water heeft als het hoogtij is. De meeuwen en andere zeevogels prikken schelpen aan de bomen om de beestjes er uit te halen. Op een paar meter afstand van ons zwemmen een aantal dolfijnen. Nog even en ze liggen op het strand. Helaas waren ze te snel om vast te leggen. Hoe verder we over het strand lopen hoe groter de schelpen worden. Het is ons wel duidelijk dat op dit gedeelte maar weinig mensen komen. De ene schelp is nog mooier en groter dan de ander. Ik ren van links naar rechts om de mooiste schelpen te zoeken. Half in zee vinden we een schepnetje wat goed functioneert als schelpenbewaarder. Het ding heeft al zo lang in zee gelegen dat er al kokkels aan groeien. Het jammere is dat de grootste schelpen altijd stuk zijn en geen kleur meer hebben. Wat moeten deze mooi zijn geweest als ze heel waren. We vinden één schelp die kapot is, maar zo groot is en alleen een bovenkant mist dat we hem toch meenemen. Het ding weegt behoorlijk wat, want aan het eind van de wandeling heb ik geen polsen meer over van het schepnetje dragen. Tussen Blind Pass Beach en Bowman's Beach ligt een natuurreserveraat waar we zijn aangekomen. Er is een kleine nature trail van 0.2 mijl. In dit kleine stukje bos wacht een groep muggen en steekvliegen op ons. We weten niet hoe snel we er uit moeten komen. We zijn een paar bulten rijker. We zij nu zo ver gelopen dat het strand niet meer is dan een smal strookje. Het is vloed geworden en tijd om terug te lopen. De zon brandt nu een stuk harder waardoor we in één stuk terug lopen naar de auto. We stoppen heel even als we een zeekoe zien zwemmen. Het dier is te ver weg om goed te zien. We zijn twee uur onderweg geweest. Een heel aantal kilo's zwaarder vanwege onze schatten uit de zee. Het was een prachtige wandeling met een hele mooie opbrengst. Het was de moeite waard om zo vroeg uit bed te gaan. Dit had ik absoluut niet willen missen. We zijn net op tijd klaar met onze wandeling, want het kan elk moment gaan regenen.

Moe, dorstig en hongerig rijden we naar de Bubble Room op Captiva Island. Het is een klein eiland en wordt een stuk minder bezocht dan het grotere Sanibel Island. Het lijkt een eiland voor de elite. Langs de doorgaande weg staan enorme kastelen van huizen. De tuinen zijn prachtig aangelegd en de meeste hebben een privéstrand. De bomen die hier groeien zijn heel mooi. Helaas is het restaurant vanaf half twaalf geopend. Dat duurt nog drie kwartier. Ik heb mij erg verheugd op dit leuke restaurantje. Alleen van buiten is het al leuk om te zien. Het is een soort villa kakelbont. Een kleurrijk geheel. We rijden nog ever verder naar het strand om te kijken of we daar onze tijd kunnen doorkomen, maar daar moeten we weer flink voor betalen. We gaan terug naar de Bubble room. Het is aangenaam buiten dus we blijven in de auto ramen en deuren open. Ik doe mijn stoel omlaag en de benen omhoog en rust even uit. Jos pakt zijn boek erbij en voor we het weten is het half twaalf. Gek genoeg zijn we niet eens de eerste die het restaurant binnen stappen. Al snel hebben we door dat het een goede keuze is geweest om te wachten. Je kunt dit eerder een museum noemen. Het staat en hangt vol met schilderijen, oud speelgoed, antiek. Het is hier 365 dagen per jaar kerst. Er hangen lichtjes, de bediening heeft kniekousen aan met groen/rode strepen. De tafel zelf is ook al een plaatje om te bekijken. Het is een glasplaat met daaronder allerlei speelgoed, bladmuziek, oude verpakkingen. Ze staan bekend vanwege de enorme en bovenal lekkere taarten. De keuze is reuze en het valt niet meer om er één uit te kiezen. Onze lunch plakken we er ook aan vast. We krijgen een ananas gevuld met rijst, garnalen en fruit salsa. Het is niet zoveel als we gewend zijn, maar het smaakt goed. Als toetje krijgen we de orange crunch cake. Dit is het grootste stuk taart dat ik ooit heb gehad. Je kunt er makkelijk met 3 tot 4 personen van eten. Wij krijgen het niet op en vragen om een doggy bag. Hebben we later op de dag nog wat lekkers voor bij de koffie. Als we naar buiten gaan blijkt het te regenen. De parkeerplaats was al één groot zwembad en dat wordt nu nog groter. Een rubberbootje was handig geweest en had een vieze auto voorkomen. Het is bijzonder hoe snel we op vakantie de auto vies krijgen. Voor een paar druppen zijn wij niet bang dus we rijden door naar Lighthouse Beach Park aan de andere kant van het eiland. Het is vloed waardoor er van het strand niet heel veel over is. De zee is behoorlijk ruig door het slechte weer. Heerlijk met de voeten in de zee. Het strand grenst aan een park waar we een landschildpad, een konijn, osprey en een pileated woodpecker spotten. Vanaf de pier kunnen we de pelikanen goed observeren. Er wordt druk gevist, maar niks gevangen. De energie voor vandaag is op en we rijden terug naar de villa waar we om half drie weer aankomen.

Het zwembad zit nog steeds vol met kleine, zwarte vliegjes. Het zijn er nog veel te veel om er tussen te zwemmen. We nemen contact op met de tussenpersoon en die geeft aan geen vlieg gezien te hebben toen ze hier vanmiddag was. Dan heeft ze niet goed gekeken. Ze gaat haar best doen om een mannetje langs te laten komen die het zwembad kan gaan reinigen, maar of dat gaat lukken is onduidelijk. Het weekend staat voor de deur. Al vrij snel krijgen we bericht dat er morgen iemand langs komt. Hopelijk kunnen we daarna lekker zwemmen.

Het blijft regenen en wij spelen een spelletje en houden siësta. Om half zeven willen we weg rijden om te gaan eten. Er staat een auto op onze oprit en er stapt iemand uit. Blijkt het een mannetje te zijn die voor het zwembad komt. Dat is onverwacht. Het is een zeer vriendelijke Amerikaan die erg veel van praten houdt. Dat eten stellen we voorlopig wel uit. Deze man weet precies wat het probleem is. Door de vele regen spoelen alle vliegjes die op de hor zitten er doorheen. Wij hebben hier een schepnet zitten die niet werkt voor dit soort vliegjes. Vandaar dat ik blijf scheppen zonder resultaat. Het water van het zwembad staat te hoog door de vele regen en een verkeerd geplaatst filter. Daardoor werkt het filter niet en haalt die de vliegjes niet uit het water. Erg jammer dat de eigenaren niet een kleine investering doen en zelf zo'n goed net halen. Eén keer extra een zwembad mannetje laten overkomen lijkt mij duurder dan één goed schepnet. We krijgen alle ins and outs te horen over de zwembad bussiness. Het blijkt dat deze man nu niet anders doet dan vliegjes vangen. Dit weekend komt er een tropische storm. Als het morgenochtend enigszins droog is komt hij weer langs om vliegjes te scheppen en het waterpeil te laten zakken. Als het zo door blijft regenen overstroomt het zwembad nog. Het lijkt er op dat het probleem opgelost wordt. Kunnen we lekker zwemmen in de regen.

Niet alleen wij klagen over de weer, maar de locals doen het ook. Vanaf mei is niet anders dan 90 graden. Het is dus al lange tijd heet en er zijn verschrikkelijk veel vliegen en muggen. Hij begrijpt ook niet zo goed wat wij hier in de zomer te zoeken hebben. Wij vermaken ons prima en zijn voorbereidt op alles. Twee dagen regen maakt ons niet uit. Wij vermaken ons wel. Blijkbaar zijn wij de moeilijksten niet.

Om half acht rijden we dan eindelijk naar Olive Garden. Daar aangekomen begin ik opeens te twijfelen of ik de garagedeur wel dicht heb gedaan. Het is zo'n automatisme dat ik er niet meer bewust bij nadenk. De twijfel is zo groot dat we besluiten terug te rijden. Wat duurde het lang voordat we weer terug waren. Gelukkig was de garagedeur dicht. De eigenaren van de villa hebben er twee motoren in staan. Je moet er niet aan denken dat ze gestolen zouden zijn. Om acht uur zijn we voor de tweede keer bij Olive Garden. Het is er verschrikkelijk druk. We moeten nog even wachten voordat we aan tafel kunnen. Voor het eerst voelt het alsof we echt uit eten zijn. We staan niet binnen vijf minuten weer buiten en krijgen bij ons hoofdgerecht zelfs een voorgerecht. De soep is dusdanig gevuld met onder andere aardappels waardoor het een maaltijd op zich is. Mij deel van het hoofgerecht krijg ik niet op en gaat mee in een doggy bag. We hebben nog een maaltijdbox besteld. Als je 1 hoofdgerecht besteld mag je voor 5 dollar een maaltijd mee nemen naar huis. Daar kunnen wij makkelijk van eten met z'n tweeën. Voordat we thuis zijn is het al na negen uur. Het heeft de hele avond aan één stuk door geregend. Hopelijk zijn alle vliegjes nu uit de hor gespoeld.