Bij het inchecken kregen we te horen dat we een verwarming in de kamer hebben die wel van pas zou kunnen komen, omdat de nachten nog koud zijn. Nou, een airco was beter geweest. Om half drie waren we wakker en bij mij duurde dat wel anderhalf uur. Tegen de tijd dat de vogeltjes begonnen te ontwaken ben ik weer in slaap gevallen tot half zeven.
We hebben rustig aan gedaan en heerlijk in de zon genoten van een zelf gemaakt ontbijt met ananas die net zo lekker is als in Costa Rica. Om negen uur vertrokken we naar de toeristinformatie om een Red Rock Pass te kopen. Deze pas heb je nodig om te mogen parkeren bij de trailheads. Wij hebben gekozen om onze wandeling te beginnen bij Sugarloaf trailhead waar we de Teacup trail volgden. Er was nog net één plek vrij op de parkeerplaats.
Wauw, wat was dit een onwijs mooie wandeling. We liepen tussen de rode rotsen en hadden dit hele gebied voor onszelf. Af en toe passeerden we een paar wandelaars of moutainbikers. Ik kan mij niet zo goed voorstellen hoe je met een fiets over deze rotsen heen kan rijden. Ik was al lang gevallen. De wandeling was niet moeilijk ondanks de hoogteverschillen. We liepen zoals de naam van de trail al doet vermoeden langs de teacup rots en coffeecup rots. Veel rotsen in dit gebied hebben een naam gekregen. Je hebt wel wat fantasie nodig om het er in te zien. De temperatuur is vandaag een stukje aangenamer dan gisteren. De zon is warm en de wind zorgt voor een aangename verkoeling. Net niet te heet om te wandelen. Na elke bocht die we maken hebben we weer zicht op nieuwe rotsformaties. Hoe dichter we bij de grote rotsen lopen hoe kleiner we ons beginnen te voelen. Het landschap kleurt op sommige plekken paars van de bloemetjes. Na bijna anderhalf uur wandelen door dit fantastische landschap keren we om en lopen via dezelfde weg terug. We moeten nog heuvel op, maar met een rustig tempo valt het erg mee. Een uurtje later komen we terug op de parkeerplaats. Deze wandeling heeft erg veel indruk op ons gemaakt. Het is erg moeilijk om dit in woorden uit te drukken. Hopelijk geven de foto's een beetje een idee van het landschap.
De kuiten zijn pijnlijk en de maag begint te knorren. Tijd om op zoek te gaan naar een restaurantje om te lunchen. We zijn niet de enigen die trek hebben. In het centrum van Sedona is het verschrikkelijk druk. Waar komen al deze mensen vandaan? Wij hebben ze niet gezien tijdens het wandelen. We sluiten aan in de rij bij Wildflower Bread Company. We delen samen één sandwich en dat is meer dan voldoende voor ons. Het brood smaakt hier zelfs naar Nederlands brood en is ook nog eens voedzaam.
We zijn zo moe dat we de rest van de dag niet veel meer willen lopen. We rijden een deel van scenic byway 179 door Red Rock County. We stoppen diverse keren bij uitzichtpunten en belandden bij een picknicktafel waar we heerlijk genieten van de zon en de benen de tijd krijgen om bij te komen. In dit gebied is het veel drukker en dat terwijl onze wandeling toch echt veel mooier is dan een rondje om Bell Rock (één van de meest bezochte rotsen). Als de energie een beetje terug gekeerd is rijden we terug richting Sedona en stoppen bij Creek Side Coffee om eens te kijken of de koffie hier ook naar slootwater smaakt. Dat is het niet, echt lekker vinden we het ook niet. We blijven hier een tijd genieten van de omgeving voordat we doorrijden naar Sedona Airport Overlook. Ook hier moeten we weer een aparte entree betalen. Het is onvoorstelbaar hoeveel soorten entreegelden je hier moet betalen. Nationale parken, State Parken, Monumenten, Recreation Sites. Elk soort heeft een eigen entree per dag, week of jaar. Een pas waarbij je toegang zou hebben tot alle parken zou echt ideaal zijn!
We ploffen neer op een steen en zien de kleuren veranderen door de ondergaande zon. Daarbij is het ook erg leuk om mensen te kijken. Als we het te koud krijgen, omdat het zo hard waait gaan we terug naar Sedona om te eten. We komen uit bij een Indiaas restaurantje waar we hebben genoten van een vegetarische proeverij.
Bij alle berichten zijn nu ook foto's geplaatst :)