Ik heb vannacht redelijk geslapen en sta om zes uur op. Jos laat ik nog liggen tot half acht. We hebben voor vandaag geen concreet plan. Flagstaff is nog geen uur rijden vanaf Sedona en het is de bedoeling dat we het grootste gedeelte van de dag doorbrengen in Sedona. Jos heeft gigantische spierpijn dus wandelen zit er niet in. Mijn tijd gebruik ik om op zoek te gaan naar wat we wel kunnen doen. Een plek waar we lekker kunnen zitten, een boek kunnen lezen en vogels kunnen spotten.

Om negen uur zijn we gereed om te vertrekken. Het is alsof er elke keer een volksverhuizing plaats vindt als we gaan verkassen. Tjonge, wat hebben we toch een spullen mee. Een paar minuten later komen we aan bij Amitabha Stupa & Peace Park. We zijn de enigen in dit schitterende gebied. Het lijkt een stukje Azië in Amerika. Er staat een Stupa, allemaal gekleurde vlaggetjes, gebedspalen (geen idee hoe die dingen heten). Dat interesseert ons niet zo veel, maar de omgeving wel. We zitten wederom midden tussen de rode rotsen. Het gebied is groot en overal zijn wandelpaden. Er zijn voederplaatsen voor vogels, bankjes, tuinstoelen. Het stikt er van de vogels. Dit is precies wat wij zochten. Hier vermaken wij ons wel.

Ik zet Jos neer op een bankje en ga mijn eigen gang. Gewapend met camera ga ik op verkenning. Ik ga af op de vogelgeluiden en kom de meest mooie soorten tegen. Met wat geduld lukt het mij om een aantal ook vast te leggen. De vogels zijn zo kleurrijk. Vogels met rode borst, blauwe vogels, gele borsten, knalgele strepen, oranje/rode. Hagedissen schieten opzij als ik aan kom lopen. Ik spot er één die geniet van de zon op een dode boomstam. Het is vandaag niet zo warm als de afgelopen dagen met 75 graden, maar het is zo goed als windstil dat het in de volle zon warmer aan voelt. Als ik besluit om weer terug te lopen naar Jos ben ik nog een half uur bezig om terug te komen. Elke keer word ik weer afgeleid door vogels die voorbij komen. Jos heeft mij nog niet gemist en zit diep in zijn boek. Helaas voor ons word het steeds drukker. Mensen komen hier echt voor spiritualiteit en lopen rondje om de stupas. Mensen maken gekke bewegingen. Er komen hele groepen aan met gidsen om dit te beleven. Wij kijken onze ogen uit. Drie uur later vinden we het mooi geweest en pakken ons boeltje weer op.

We gaan op zoek naar een lekker taartje en komen uit bij Tlaquepaque Village. Het is een shopping center met veel art galleries in Spaanse stijl. Het ziet er gezellig uit en na wat zoeken komen we uit bij Secret Garden Café waar ze de meest heerlijke taarten hebben staan. We delen samen een passievrucht cheesecake. Een Nederlandse cheesecake kan hier toch niet tegen op. Het is al laat en een lunch past er nog wel bij. We bestellen nachos en krijgen een giganitsche berg voorgeschoteld. Dit alles eten we op met panorama uitzicht. Er komen donkere wolken aan die voor een mooi contrast zorgen met de rode rotsen. Gelukkig voor ons trekken ze niet onze kant op. We lopen nog even door Sedona Uptown en genieten voor de laatste keer van dit bijzondere landschap. We gaan de rode rotsen nog missen.

We rijden via Oak Creek Canyon naar Flagstaff. Het is een mooie route die kronkelt door de bergen en ons naar grote hoogte brengt. Aan het eind van de canyon stoppen we bij een viewpoint waar we genieten van het uitzicht. Als we daarna de weg oprijden is Jos volgzaam en rijdt zo achter een andere auto aan en zo doet de auto achter ons dat ook. Zo ontstaat er een hele rij van auto's die niet op de rijbaan rijden, maar er naast. De “vluchtstrook” is gewoon breder dan de rijbaan zelf. We moeten er erg om lachen. Net als de borden die hier naast de weg staan. Pas op! Heuvel blokkeert zicht. Dat lijkt mij nogal wiedes. Er staan hier zelfs borden die aangeven dat er straks een bord aankomt dat de snelheid verlaagt wordt.

Aan het eind van de middag komen we aan in ons motel waar we blij zijn met het grote bed dat er staat. We kijken er nu al naar uit om te gaan slapen. Tegenover ons hotel is een groot blok met allemaal winkels en ook een Walmart. We laten Jos zijn American Dream uitkomen. We halen een TV-diner. Plat gezegd is het gewoon een kant-en-klare-maaltijd. Hoe fout is dat! We warmen het op en Jos zit als een klein kind te genieten van zijn maaltijd voor de TV. Precies zoals je het altijd op TV ziet. Het enige wat nog mist is een tafeltje die je over je benen heen kan zetten. Ik vind het net zo stinken als vliegtuigmaaltijden. De maaltijd is best te eten, maar de portie is dit keer wel erg klein. Ik heb een soort macaroni and cheese die niet te haggelen is. Het smaakt nergens naar. Als toetje nemen we M&M's in ongewone smaken zoals pinda met kokos, caramel en hazelnoot pasta. Het was leuk om een keer te doen, maar niet voor herhaling vatbaar.