West Canada 2019

Tofino - Ucluelet

Als ik mijn gordijnen op doe is het uitzicht nogal grauw, grijs en regenachtig. Dat is erg jammer. Nog steeds zien we niet in wat voor mooie omgeving we verblijven. Om acht uur gaan we ontbijten in de kamer met wat broodjes, yoghurt en fruit zodat we om negen uur kunnen vertrekken. De reis naar Ucluelet is slechts een half uur, maar er is onderweg genoeg te beleven dat we er een hele dag mee zoet kunnen zijn. Tenminste, als het weer een beetje mee werkt. Als we bij Radar Hill aankomen hebben we geluk en is het even droog. We staan op het hoogste punt van het Pacific Rim National Park. Tussen de boomtoppen door hebben we uitzicht op de kust. Het valt ons mee wat we kunnen zien met het slechte weer. We wilden ook graag wandelen bij Schooner Cove, maar dat pad is helaas afgesloten. Ze zijn overal druk aan het werk rondom Tofino. Vanwege de vele regen was een deel van de weg overstroomt en afgesloten. Verderop zijn ze bomen aan het kappen. 's Nachts is de weg afgesloten. Er is genoeg te doen om het op te knappen.

Nu we niet naar Schooner Cove kunnen gaan we even het strand op bij Long Beach. Zoals de naam al zegt is het een groot en lang strand. Ook nu hebben we het geluk dat het droog is en lekker over het strand kunnen wandelen. Bij de rotsen die we tegen komen gaan we nog op zoek naar leven. We zien een aantal anemonen. De volgende stop is bij Combers Beach. Dit strand is nog veel rustiger dan de andere stranden van het nationale park, omdat je er iets meer moeite voor moet doen om er te komen. In een halve kilometer loop je de berg af en kom je uit op het strand. We stappen het bos in en zijn nu al enthousiast over deze wandeling. Wat is dit weer een prachtig regenwoud. Met regen en nevel erbij is het helemaal top. We genieten van de wandeling en komen uit op een heel mooi strand waar allemaal aangespoelde boomstammen liggen. De nevel trekt voorbij. Met mijn verrekijker zie ik zeeleeuwen liggen op Sea Lion Rock. Op het strand liggen ook grote waterplanten die wel 200 meter lang kunnen worden en wel een meter per dag kunnen groeien. Ik vind het net een gigantische navelstreng lijken. Op het strand liggen genoeg dode krabben en vinden we een enorme schelp. Die gaat mee. De weg terug naar boven is pittig. Het is 17 graden en alle laagjes kleding gaan weer uit. Puf, puf, hijg, hijg. Wat is het warm en wat gaat het weer steil de bult op. Hoe makkelijk een wandeling ook is. Je ontkomt er niet aan om berg op en af te gaan met flinke percentages.

We rijden een klein stukje verder naar een ander regenwoud. Er zijn twee wandelroutes van een kilometer. Wij kiezen deel A. Dit zou het mooiste gedeelte zijn. Het bos is zo verschrikkelijk mooi. Ook nu is het droog en als het wel regent is het een mooie natuurlijke paraplu. Het wandelpad gaat over een boardwalk met veel trappetjes. Het is zo groen met veel varens en nog veel meer paddenstoelen. Het zijn zo veel soorten dat we al een boekje kunnen vullen met alles wat we gezien hebben. Bij dit wandelpad krijg ik een hoog Efteling gehaalte. Voor mijn gevoel zit ik in de droomvlucht. We gaan heel wat trapjes op en af waardoor je het woud vanaf boven ziet en zo de diepte in kijkt. Het is onbeschrijfelijk mooi en niet vast te leggen op foto's. Een regenwoud moet je zelf ervaren en beleven. De geur van nat bos is ook heerlijk, Nee, het is niet te vergelijken met natte hond. Er zijn ook genoeg kleine vogeltjes die in dit mooie bos wonen. Deze wandeling is echt een aanrader. De benen zijn inmiddels wel moe van alle hoogteverschillen. Onze laatste stop onderweg naar Ucluelet is het Kwisitis Visitor Centre. We hebben zoveel geluk dat zelfs de zon heel even door breekt. Als er zoveel regen valt in een paar dagen en de voorspellingen net zo slecht zijn dan ben je al heel snel tevreden en heel gelukkig als het droog is.

Bij het bezoekerscentrum ontmoeten we een enthousiaste ranger. Hij vertelt ons honderd uit over het klimaat. Het weer dat we gisteren hadden is niet normaal voor deze tijd van het jaar. Dat het de hele dag zo hard regent hoort meer thuis in de maand november. We hadden eigenlijk heel erg veel pech om zo'n slechte dag te treffen. De temperatuur is wel goed voor de tijd van het jaar. In de zomer is 17 graden een prima temperatuur. De man kent het hele geschiedenis boek over het weer uit zijn hoofd en vertelt ons allemaal leuke feiten over natte maanden, jaren en de gevolgen daarvan voor de natuur. Een stuk wijzer verlaten we het bezoekerscentrum.

Het is al half twee en we zijn wel weer hongerig. We rijden naar de supermarkt in Ucluelet om lekkere broodjes te halen. Keuze genoeg. We rijden naar het hotel waar we overnachten en hopen dat onze kamer vrij is. Helaas moeten we nog een paar uur wachten voordat we het appartement in kunnen. Bij de receptie staat een picknicktafel waar we onze lunch op eten. Als het net begint te regenen krijgen we te horen dat we de sleutel al mee kunnen krijgen. Komt dat goed uit. Het is een prachtig appartement op de eerste verdieping met zicht op de zee (binnenwater). We hebben gehoord dat we van alles kunnen spotten vanaf het appartement. Als eerste loop ik dan ook naar het balkon en wat zwemt daar? Otters! Een groep van vijf zwemt voor ons appartement langs. Ze spelen in het water. Ze vangen grote vissen en werken ze in korte tijd naar binnen. We vinden het nu al top hier. Dit is de mooiste locatie van de hele reis. We zetten de stoelen voor de ramen neer en genieten van het uitzicht onder het genot van een bakje koffie. De hele ochtend hebben we het droog gehouden en het komt nu met bakken uit de lucht. Wat een geluk hebben wij gehad. Toch lukt het mij moeilijk om stil te blijven zitten. Ik wil buiten spelen, want we horen het geluid van zeeleeuwen. Ze moeten net om de hoek zitten. Mama en ik trekken de schoenen weer aan en gaan met paraplu naar buiten op zoek naar de zeeleeuwen. We hebben ze gevonden. Ze zitten nog behoorlijk ver weg op een vlonder in het water. Het is een hele groep. Eén zeeleeuw zwemt voor onze neus voorbij. Wat is dit gaaf! We gaan terug naar het appartement en willen weer verder buiten spelen.

Om half vijf gaan we naar de receptie om regenkleding te lenen. Wat een goede service is dat. Je hebt het hier blijkbaar zo vaak nodig dat ze dit aanbieden. Edgar en Joran vinden het te nat om naar buiten te gaan. Als drie musketiers stappen we de auto in op weg naar de Pacific Rim Trail bij de vuurtoren. De parkeerplaats is bijna leeg. Er zijn niet veel mensen die het aan durven om met dit weer naar buiten te gaan. Wij hebben het niet koud met onze goede kleding aan. We wandelen door het bos van uitzichtpunt naar uitzichtpunt. Om de zoveel meter staat er een bankje. Het weer is er niet naar om lekker te gaan zitten. Als we bij elk bankje zouden gaan zitten zijn we over 3 dagen nog niet klaar. Alle uitzichtpunten zijn erg mooi gemaakt met voornamelijk natuurlijke materialen. De boomstammen hebben hier zulke aparte vormen dat ze prima gebruikt kunnen worden als leuning. De kust is ruig en de zee slaat hard tegen de rotsen aan en dat terwijl het niet eens hard waait. In de zee drijven boeien met bellen er in. Als de golven er tegen aan klotsen begint het ding geluid te maken. Als je het eenmaal ontdekt hebt hoor je het de hele tijd. Na 2,5 kilometer zijn we terug bij de parkeerplaats. We rijden door naar het aquarium waar we bij de steigers willen kijken of er nog wat zeesterren te zien zijn. Er zijn een aantal zichtbaar. Als ik mij omdraai kijk ik in de ogen van drie hertjes. Ze lopen langs de waterkant. Ik haal snel mama op en we lopen naar een andere plek toe om ze beter te bekijken. De dieren houden ons goed in de gaten. Via de trap lopen ze omhoog en staan op hetzelfde niveau als ons. Ze kijken welke kant ze op gaan en lopen nog een trapje hoger het dorp in. Daar wandelen ze dan gezellig rond. Op de terugweg zien we nog twee hertjes. In het appartement pak ik eerst mijn verrekijker om beren te spotten. Bij laagtij gaan ze naar de waterkant om voedsel te zoeken. Nu maak ik dus extra kans. Ik struin de hele kust af en zie een zwart bolletje. Zie ik dit echt goed? Beweegt het? Ja, het is echt een beer. Hoe ontzettend tof is het dat we zoveel dieren zien vanuit de luie stoel. Het eten wacht nog wel even. Eerst nemen we goed de tijd om de beer te bekijken. Daarna warmen we een kant en klare maaltijd op en als toetje een heerlijk ijsje. We zijn verschrikkelijk moe. Bijna 10 kilometer hebben we gewandeld en circa 65 verdiepingen beklommen.