Groepsreis

Tortuguero - Sarapiquí

Vannacht hebben we helaas niet goed kunnen slapen. Om half drie werd ik weer wakker met enorme buikpijn. Vanwege de pijn heb ik helaas niet meer kunnen slapen. Wat duurt het dan lang voordat het licht is. Het eten wil net als gisteravond niet lukken. Ik voel mij steeds slechter worden en moet uiteindelijk zelfs overgeven, al komt er niks. Mijn maag is leeg, want er komt niks in. ik ben moe, slap en uitgeput. Toch moeten we verder en stap ik de boot in bewapend met kotszak. We varen weer terug naar La Pavona. De boottocht overleef ik net. Op het eind zijn zoveel bochten dat ik behoorlijk misselijk ben geworden.

Bij de aanlegplaats moeten we jammer genoeg nog een tijd(je) wachten op de bus. Gelukkig zit er een restaurantje bij waar we kunnen wachten. Als de bus er eindelijk is blijkt dat we met drie man te veel zijn. In Costa Rica is dat geen enkel probleem. De reisleiders zitten gewoon op de grond of leunen ergens tegenaan. De weg is hetzelfde als de heenweg, maar voelt toch een stuk ellendiger aan met buikpijn en misselijkheid. Er lijkt geen einde aan te komen. Wat ben ik blij als we weer over het asfalt kunnen rijden. Na anderhalf uur rijden/hobbelen komen we weer aan bij Guápiles waar we lunchen. Verrassend genoeg krijg ik wat groenten naar binnen. We stappen over op onze “eigen” bus en maken een stop bij de supermarkt. We gaan op zoek naar vezelrijk voedsel. Al het eten is hier vezelarm. Wit brood, zoet brood, geen volkoren pasta en rijst. Met behulp van de reisleider weten we precies wat we moeten kopen. De muesli-noten reep eet ik direct op.

Het laatste uur gaat een stuk beter en ik krijg weer wat praatjes. Door het wachten op de bus zijn we helaas wat later dan verwacht bij de lodge in Sarapiquí. We gaan snel naar onze kamer en maken ons klaar voor een kort bezoek aan de jungle. We hebben slechts een uurtje, maar we genieten enorm. We lopen over de langste hangbrug van Costa Rica, geweldig! Vanaf de hangbrug hebben we prachtig zicht op de rivier met rafters. Het begint opeens behoorlijk te regenen en zelfs te onweren , maar dat mag de pret niet drukken. We zien zelfs toekans voorbij komen. We vinden nog een hangbrug op behoorlijke hoogte, waardoor we de jungle van bovenaf bekijken. Wat is het hier intens groen. Dat wordt door de regen nog eens benadrukt. Precies om vijf uur als het park sluit lopen wij er weer uit.

Drie stappen later zijn we weer bij onze lodge. We vragen nog even of ze weten waar de blue jeans kikkers zitten. Na wat doorvragen wordt ons de plek gewezen, en ja hoor we zien er direct één. Wat zijn ze verschrikkelijk klein en mooi. Zo sluiten we deze vervelende dag toch nog mooi af. Hopelijk slaap ik vannacht beter en voel ik mij morgen topfit.