We hebben uitgeslapen tot half acht. Ik voel me alles behalve uitgeslapen. Als ik uit het raam kijk zie ik dat het bewolkt is. Later op de dag is regen voorspelt. We doen daarom lekker rustig aan. We zitten om acht uur aan het ontbijt. Helaas is veel eten al op en wordt het niet bijgevuld. Erg gek als het ontbijt nog tot tien uur duurt. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. Ik heb last van mijn buik en ben erg moe. We vermaken ons op de kamer tot 11 uur en krijgen dan weer zin om wat te gaan doen. Met de metro gaan we naar een Pinball museum. De reis verloopt minder soepel dan we gewend zijn. We moeten overstappen en blijkbaar moeten we daarvoor boven de grond een stuk lopen. Het is even zoeken, we hebben het gevonden. Onder de grond is het een nog veel groter doolhof. Trappen omlaag, diverse perrons over, weer omhoog, omlaag, hoek om en eindelijk is het juiste perron gevonden. Op deze plek overstappen moeten we zien te voorkomen. Als we dan eindelijk in de juiste trein zitten krijgen we na 1 halte de mededeling dat die niet verder gaat. We stappen uit en wachten op de volgende trein. Dat duurt nooit lang. Elke drie minuten stopt er wel een trein. Als we weer boven de grond zijn regent het behoorlijk. We zijn nu heel dicht bij het Flat Iron gebouw dat ik graag wil zien. Het mooie gebouw staat in de steigers. Wat een teleurstelling is dat. Net dat ene gebouw dat ik zo graag wil zien.

Het is nog een stukje lopen naar het pinball museum waar het heerlijk rustig is. Bijna alle kasten zijn voor ons alleen. We proberen een aantal uit en al snel hebben we een favoriet gevonden. Het is een nieuwe(re) kast uit 2016. Er staat iets in wat een mobiele telefoon voor moet stellen. Als je het op de juiste plek raakt wordt er een telefoonnummer ingetoetst en komt er een poppetje in beeld die praat en een opdracht geeft wat je moet raken. Het is echt verslavend. Elke keer krijg je een ander persoon in beeld en hoe langer je speelt hoe meer je ontdekt in het spel. Voordat we er erg in hebben is het al half twee. Tijd om ergens te eten. In de buurt zit een bagel tentje waar we samen een bagel met roomkaas en zalm delen. Bagels zijn echt heerlijk! Met een volle buik lopen we snel weer door de regen terug naar het pinball museum. De uren verstrijken en om half vier hebben we er genoeg van. Van de herrie, de hitte en het vele staan word je het vanzelf wel zat. Onvoorstelbaar hoe warm ze het toch overal stoken. Ik had beter mijn zomerkleding mee kunnen nemen i.p.v. mijn dikke sjaal en handschoenen die nog ongebruikt in de tas liggen.

We willen graag een Target bezoeken en gaan fun shoppen. Een paar blokken verderop is er één. Helaas is die ieniemienie en lopen we er snel weer uit. We zijn nu in de buurt van het Empire State Building wat door het slechte weer niet eens helemaal zichtbaar is. Op de foto is het hele gebouw zelfs onzichtbaar. We lopen door naar een spellen winkel. Het is een smalle, lange winkel die tot de nok toe gevuld is met spellen. De winkel zelf is tevens het magazijn. Het is chaotisch en bomvol en daardoor zeer onoverzichtelijk. Door de bomen zie je het bos niet meer. De meeste spellen passen in Jos zijn straatje. Veel Dungeon en Dragon achtige spellen. Hij is specifiek op zoek naar een spel. Helaas hebben ze die niet. Het kan besteld worden en dan is het donderdag binnen. Dan zijn wij nog in de stad. Jos is helemaal blij. Het blijft maar regenen dus er op uit om dingen te zien heeft geen zin. We pakken de metro richting Chinatown om daar te gaan eten. We verkijken ons weer op de afstanden. Op de kaart lijkt alles dichtbij, maar het is toch weer een flinke wandeling. De blokken zijn hier ook zo groot. Zelfs op deze dag hebben we nog zeker 8 kilometer gelopen. Chinatown zit vol met restaurantjes die er stuk voor stuk goed uit zien. Veel bakkerijtjes en winkels met gebakken kip (of eend) voor de ramen. Wij halen bij een restaurantjes pork buns die we al lopend opeten. Dit restaurant maakt het wel erg onaantrekkelijk om er te gaan zitten. Je moet minimaal 8 dollar besteden (broodjes kosten 1 dollar) en daarbij moet je nog 1,50 per persoon bijbetalen om er te mogen zitten. Heel gek dat het restaurant helemaal leeg is. We lopen verder door Chinatown naar Dim Sum go go. Een restaurantje dat er zeer ongezellig uit ziet. Het schijnt wel heerlijke dim sum te hebben. We krijgen gelijk een kan thee op tafel en die is erg welkom. Met dit natte weer is een kopje (chinese) thee erg lekker. We bestellen een mand vol met verschillende dumplings. Ze hadden alleen wel mogen zeggen daar het ding in het midden decoratief is en niet per se eetbaar is. Jos heeft het in zijn geheel in zijn mond gedaan en vindt het naar kamerplant smaken. Het is moeilijk weg te krijgen. Het zag er uit als een groot stuk zeeplant. We kwamen er achter doordat we niet goed uit kwamen met eerlijk verdelen. We moesten er hard om lachen. Wat zal het personeel gedacht hebben? Ik wil ook graag een toetje uit proberen. Dat was de slechtste keuze van vandaag. De verse mango pudding smaakt naar een mierzoete saroma pudding. Mijn tanden zouden spontaan uit mijn mond vallen van de zoetigheid. Ik heb het ook laten staan. We lopen het stuk weer terug naar de metro. Het is lekker rustig en we kunnen zitten. Terug op de kamer kijk ik als eerste uit het raam om de skyline te bekijken, maardie is compleet verdwenen.

Het mysterie van de plastic zakjes aan het stuur is opgelost. Het zijn speciale handschoenen voor aan het stuur waar ze vervolgens weer plastic zakjes omheen geknoopt hebben. Het nut zie ik er nog niet van in. We zagen iemand er mee fietsen en zijn handen waren nog niet goed bedekt. Gewone handschoenen werken veel beter. In deze regen worden ze ook nog kletsnat als je ze niet goed op je fiets hebt zitten.